Aanwezig: Robin L, Dries A, Dieuwer G, Kevin L, Gert D, Jens Vb, Jef L, Rob D.
Rit: burn the partykilo’s, +- 70 km
Weer: bewolkt, fris aan de vis, noordoostenwind
Vertrek: 9:00u Zammel kerk

De eerste ritten van het nieuwe jaar hebben dikwijls veel weg van een modeshow. De kerstman is gepasseerd en heeft onder veel bomen het een en ander achtergelaten. Nieuwe helmen en zonnebrillen vielen dit jaar in het niets uit. Dries kwam aangereden met een gloednieuwe fiets en als kers op de taart een fietsgps op zijn stuur geïnstalleerd. Zijn ogen blonken harder dan zijn frame en het was snel duidelijk dat hij er enorm veel zin in had.
Dieuwer van zijn kant had iets minder zin. Rijkelijk te laat kwam hij aan de kerk met een pruillipje aangereden. We weten echter allemaal dat een Dieuwer op frustratie tot veel in staat is. Dat hij zijn dagje niet had werd snel duidelijk. Hij nam warempel de kop van de koers en leek zijn bijnaam Fat Shadow van zich willen af te werpen. Niets was minder waar want na 5km was zijn kopbeurt gedaan en hebben we hem bijna niet meer met de neus in de wind gezien.

Om de kerstkilo’s in een minimum van tijd te verbranden werd de rit opgesmukt met enkele hellingen. Een vlakke aanloop leek echter teveel gevraagd want naast het kanaal werd elke brug meegepikt. Op een egaal tempo werden de eerste 40km afgehaspeld. Wanneer we het bord ‘Tessenderlo’ voorbij reden werd het duidelijk dat er enkele renners al zenuwachtig werden in de aanloop naar de Houterenberg. Deze nervositeit zorgde ervoor dat Jens en Jef zich niet konden bedwingen en al 2 kilometer voor de helling het vuur aan de lont staken. Voor de mindere goden was dit al direct het sein om rustig de hoogtemeters te overbruggen en te denken aan wat nog moest komen.

Onderweg richting Diest ging Dries in de wielen hangen. Slim als hij is koos hij voor het beste wiel, dat van de voorzitter. Achter die omvangrijke rug vang je namelijk minder wind dan achter een tractor of vrachtwagen. De toepasselijke woorden van Dries: ‘amai, hiervoor is het woord draft uitgevonden’ spreken boekdelen.

Wie Diest zegt, zegt Poggio. Toch in het wielermilieu. De Poggio van Diest (officieel gekend als de Grasbos) is een vaste waarde in elke rit die maar in de buurt van Molenstede komt. Een steile helling van 400m met percentages tot 20% is nu niet iets wat je direct met de buiken zou associëren, maar toch wil niemand deze helling links laten liggen. De strijd langs de spoorweg werd traditioneel direct ingezet van bij het opdraaien. Iedereen kent het wel, beetje loeren, juiste versnelling zoeken en proberen het reactievermogen van Max Verstappen bij een F1 start te evenaren. Het geluid van kletterende kettingen die op de grote plaat worden gesmeten is het ultieme startschot om helemaal los te gaan. Dieuwer nam het eerste offensief voor zijn rekening en zorgde met zijn stevig tempo dat niemand comfortabel aan de voet zou komen. De strijd op de Poggio wordt grotendeels bepaald door het aantal kilo’s dat er naar boven moeten worden gesleurd. Het was dan ook redelijk logisch dat de mannen +100 de rij sloten. Wonder boven wonder geraakte de voorzitter tot zijn eigen verbazing al fietsend boven.

Na de Poggio was het in een rechte lijn richting Zammel. Mooi ritje gedaan, goed getraind en weer wat sterker geworden. Aan het einde van de rit werd het al wel duidelijk dat de gloednieuwe buiken kilometerteller een hot item gaat worden. Enkele onder ons waren vastberaden om nog wat extra kilometers bij te doen om toch maar een mooie plaats in het klassement te kunnen bekleden. Sommige liggen er echter totaal niet van wakker en bleven weer braafjes thuis. Een individu waar we de naam liever niet van bekend maken (we willen Niels niet door het slijk halen) verkoos zelfs een ander ritje omdat hij in de vorige ritten beseft heeft dat zijn huidige form het nieuwe buikentempo nog niet aan kan.

Tot volgende week, dan staan er worstenbroden op het menu!