Aanwezig: Robin L, Dries A, Dieuwer G, Kevin L, Gert D, Jens Vb, Jef L, Raf D

Rit: Balenbergrit, +- 70 km

Weer: bewolkt met enkele mooie opklaringen, zuidwestenwind

Vertrek: 9:00u Zammel kerk

De strijd om de Balenberg. Dat was de inzet van de dag. Bijna was deze strijd al op voorhand een maat voor niets geweest aangezien Robin in zijn parcours de Balenberg letterlijk links had laten liggen. Goed dat hij tijdig op zijn fout werd gewezen door meester parcours bouwer Kevin. Later in de rit zou blijken dat Robin deze rit in zijn vrije tijd had gemaakt, want tijdens het thuiswerken zou hij er veel meer tijd en werk hebben ingestoken.

Deze week was een heugelijke week voor wtc de buiken. De kerstman had zijn best gedaan om de cadeautjes tijdig af te leveren en zorgde ervoor dat elke buik dit weekend met gloednieuwe petjes en sokken de rit kon aanvangen. Dit zorgde ervoor dat zelfs Raf de moeite nam om te komen opdagen aan de kerk van Zammel. Er waren dus maar weinig uitvluchten voor deze week te rapen. Als communiecantjes stonden we deze morgen dus op het kerkplein te wachten. Nieuwe gepersonaliseerde sokjes en allemaal een petje op onze ronde, lelijke of kale knikker. De bedoeling van de dag was om op een gezapig tempo te vertrekken en onderweg voor vuurwerk te zorgen.

Eens vertrokken werd het snel duidelijk. Gezapig heeft anno 2020 een andere betekenis bij de buiken. Er werd geen overdreven, maar toch strak tempo opgelegd in de eerste fase. Alle hoogtemeters waren verzameld in de eerste 25 kilometer van de rit. Het was dus niet verwonderlijk dat de zwaartekracht bij enkele leden al wat meer parten speelde. Raf had zijn voorzorgen genomen en had zijn elektrisch aangedreven vehicul van stal gehaald om de beteren te kunnen bijbenen. In Aarschot werd het al snel duidelijk dat de voorzitter zijn kleinste versnelling moest opzoeken. Iets wat bij Dries niet meer tot de mogelijkheden hoort, aangezien hij na zijn materiaalpech van enkele weken terug nog steeds niet over een kleine plateau beschikt. De woorden die hij vrijdag uitsprak: ‘ik kan beter ne vaste pion, 52x14 steken, daar kan ik alles mee overbruggen’ keerden als een boomerang terug in zijn eigen gezicht. Op de steilste stroken had hij toch nood aan enkele tandjes kleiner. Niettegenstaande moeten we vermelden dat Dries momenteel over een stevige conditie beschikt en het andere zwaargewicht van de ploeg bergop op minuten achterstand zet. Aangezien het andere zwaargewicht dit verslag aan het neerpennen is kan hij geen verdere info geven over de heuvelpassages aangezien hij steeds uit het gezichtsveld was verdwenen. Achteraf tussen alle grote woorden heb ik wel kunnen filteren dat Robin bergop de sterkste was van de categorie +90 kilo.

In de tussenstukken werd er ruim tijd gemaakt voor recuperatie en bij te tanken. Tijdens deze rustige momenten is naast Dries fietsen een enorme beleving. Je krijgt er een gratis gegidste fietstocht bij. Elke boer in de streek is gekend, elk gewas langs de kant van de baan wordt benoemd en aan elk dorp hangt wel een koersverhaal aan vast. Misschien net om deze reden dat we Stelen vaak links laten liggen…

Toen iets na Aarschot de Balenberg in het vizier kwam kon de strijd losbarsten. Kevin wou de sprong naar groep 1 maken met zijn kopmannen in het wiel. Die waren echter nog aan het slapen en vergaten hun wagonnetje aan te pikken. De strijd om de Balenberg bleef echter onbeslist aangezien we hem langs de verkeerde kant zijn opgereden. Zoals al gezegd had de parcoursbouwer maar weinig tijd. Boven aan het Sven Nys cyclingcentrum was er tijd voor een Koffie. Althans dat dachten enkelen onder ons. De mannen met een kwaai madam thuis vonden het niet nodig om een koffiestop te maken en waren vastberaden de tocht zo snel mogelijk verder te zetten. Om de vrede thuis te bewaren gaan we geen namen noemen.

De passage over de Balenberg betekende ook het einde van de hoogtemeters. Met nog meer dan de helft van de rit te gaan wist iedereen dat het geen gemakkelijke klus meer ging worden. Er waren weer veel grote woorden gevallen, iedereen is naar eigen zeggen naar zijn topvorm aan het toegroeien dus was het tijd om de woorden om te zetten in daden. Dat het een ongelijke strijd is binnen de buiken weten we al langer. We zitten met enkele zwaargewichten, enkele coureurs en enkele wannabe’s. De wannabe’s zitten meestal in het wiel en profiteren maar al te graag van de diensten van de coureurs die de hele rit op kop liggen te beuken, om dan op het einde met de pluimen te gaan lopen. Daarom is het belangrijk om deze toch ook effe in de verf te zetten. Gert is de vaste man op kop, en altijd bereid om mee te ritselen en iedereen op te stoken in de verschillende groepen. Hij noemt zich al eens graag stromer 2 en we kunnen hem daar soms geen ongelijk in geven. We hebben ook 2 mannen die het buikentempo te min vinden en doodleuk de mountainbike nemen om ons belachelijk te maken. Jens en Jef hebben hier deze rit wel spijt van gekregen want zijn een paar keer door de muur moeten gaan en zaten sneller op hun tandvlees dan ze zelf hadden gewild. Misschien toch maar eens overwegen om de koersfiets te pakken volgende week!

Na een hoop geritsel, discussies over wie nu de snelste of beste was en een lekke band werd er in Morkhoven toch tijd gemaakt voor een koffie. Leve de take away van deze tijd zodat we toch even terug op krachten konden komen. Dries stond er op het rondje voor zijn rekening te nemen omdat hij ons vorige week in de steek had gelaten. Dank hiervoor Dries, nu enkel nog Jens die iets recht te zetten heeft op dat vlak... Het laatste stuk beloofde nog een hevige strijd dus een portie cafeïne kon iedereen wel smaken.

Aangezien er aan de ritselstukken al zoveel woorden zijn vuilgemaakt volgt hier een  beknopte beschrijving van het laatste koerske:

Gert rijdt Stromer eraf, Robin laat zich lanceren door Stromer, Dieuwer kon enkel bijgehaald worden door hulp van Stromer, Kevin zet met sluwe move laatste aanval in, de rest komt terug, aankomst aan Zammel kerk.

Tot volgende week!