Aanwezig: Dieuwer G, Robin L, Philip Van den Eynde, Rob D, Kevin L, Gert D

Rit: Kruiersrit, +- 70 km

Weer: bewolkt met enkele mooie opklaringen, zuidwestenwind

Vertrek: 9:00u Zammel kerk

 

De trouwe volgers van onze ritverslagen weten ondertussen al dat er aan onze ritten veel gepalaver vooraf gaat. Onze WhatsApp groep staat meestal roodgloeiend op elk moment van de dag. Van grootspraak, discussies over coronamaatregelen en politieke statements tot vettige filmkes en ook heel af en toe eens iets serieus. Wanneer er gevraagd wordt naar de aanwezigheden op de zondagrit komt er een enorme verandering in het aantal berichten en zetten vele leden hun gsm plots af, of lezen de berichten maar diagonaal.

Ook deze week werden we weer bekogeld met smoesjes en uitvluchten. Sommige leden (verraders) verkozen andere trainingsgroepen. Ook knieproblemen en ‘geen doel om te trainen’ passeerden de revue. Rugklachten was echter het meest populaire smoesje. Kevin en Philip zijn nog steeds op de sukkel en gingen ook deze training aan zich laten voorbijgaan. Maar toen koning smoesjesman (die zich deze week op uitzondering van een coronastatement opvallend stil had gehouden) plots op zaterdag ook op de proppen kwam met rugproblemen en alle geloofwaardigheid nog maar eens verloor waren zelfs Philip en Kevin vastbesloten om toch de training aan te vatten.

8u55. Wanneer de voorzitter aan de kerk arriveerde stond Dieuwer al netjes te wachten. Hij had iets recht te zetten en wou op de eerste rij staan om mensen te betrappen die te laat zouden komen. Tot zijn eigen ontgoocheling kwam iedereen netjes op tijd en konden we met 5 man de rit aanvangen. Met een verdeling van 3 en 2 personen werd ‘The fat shadow’ ongewild de kop opgedrongen. Alle goesting tot ritselen zakte hem onmiddellijk in schoenen.

In het begin werd er niet veel geritseld. Tot in Bel de alarmbel afging. Kevin zijn zadel was weggezakt onder het enorme gewicht en werd verplicht tot een pitstop. Rob nam van deze pauze gebruik om eens stevig te ritselen… met een hoop bladeren. De natuur deed zijn werk en voor we het wisten zat hij op zijn hurken een stevige bruine te draaien. Gelukkig voor ons en de passanten was hij toch zeker 25 meter de bos ingereden. Rob claimde hierbij ook de titel van snelste kakker van Vlaanderen en we gaan hem hier zeker niet in tegenspreken.

Toen Rob enkele kilometers later eens ferm wou ritselen werden er geen kandidaten gevonden om mee te doen. Misschien waren de benen niet goed, misschien was het nog niet de moment, maar stiekem weten we allemaal dat niemand na de sanitaire stop zich veilig voelde in Rob zijn wiel…

In Gompel aangekomen werden we vergezeld door die andere rugpatiënt. Hij wou op zeker spelen en zich niet forceren. Voor Dieuwer was dit een welgekomen extra man om het kopwerk over te nemen. Zo kon hij zich focussen op het door hem uitgevonden ritselen. Hij heeft er zelfs een gebaar bij verzonnen om aan te tonen wanneer hij er zin in heeft.

Robin, onze fiere vice voorzitter en bezieler van de website kon gisteren een streepje bijzetten op de leeftijdsteller. Een traktatie was op zijn plaats en de plaatselijke bakker in Gompel werd aangedaan. Jammer voor de jarige was bakkersdochter Naomi niet van dienst. Iedereen een goe koffiekoekske of worstenbroodje in zijne gommer en klaar voor de rest van de rit. Merci Robin!

Na een enorm bochtige fase in de rit draaiden we terug richting huis. De wind was ons niet gunstig gezind en stond los op de neus. Maar met de woorden van Johan Museeuw (als je stevig wil trainen vertrek je windaf en kom je windop terug) in onze gedachten waren we klaar om te blijven stampen.

We kregen nog een 2de adempauze toen Robin af te rekenen kreeg met een platte band. Pure karma want hij was in het begin nog lovend over zijn banden waar hij nog geen enkele keer mee was lekgereden. Aangezien we deze keer in een stralend zonnetje stonden kloeg niemand over deze onderbreking. Nadien werd het gezapige tempo van de eerste 30km licht opgeschroefd om de benen onder spanning te zetten voor de finale. Die barstte los in de Genebroek. Een mooie lange maar lastige straat in Meerhout. De schrijver van dit verslag zat niet op de eerste rij en kan dus geen objectieve commentaar leveren. Van enkele getuigen heb ik wel vernomen dat Dieuwer in volle strijd nog kon overnemen. Zijn vele trainingen lonen dus. Wat ook weer duidelijk is geworden is dat we met een echt duel zitten. Dieuwer en Robin zijn beiden overtuigd van hun eigen kunnen (zo overtuigd dat de woorden comeback en koersen elke week meermaals de revue passeren) en geven elkaar geen duimbreed toe. Voorlopig lijkt de strijd nog in het voordeel van Robin te kantelen, maar Dieuwer komt elke week toch wat overtuigender voor de man.

Iedereen had blijkbaar serieus diep in het krachtenarsenaal moeten tasten want de finale jump liet lang op zich wachten. In Eindert kon Kevin zich tegen beter weten in toch niet bedwingen. Hij probeerde de achterliggende groep te verrassen door flink van jetje te geven en de rest op een flinke achterstand te zetten. Zijn conditie is echter nog aan serieus wat finetuning toe en tegen de wind in was het niet simpel om voorop te blijven. Dieuwer nam de achtervolging voor zijn rekening en het gat werd zonder omkijken dichtgereden. Toen het duidelijk werd dat er geen winnaar uit de bus zou komen werd de handdoek in de ring gegooid en rustig tot in zammel gebold.

Tijdens de After bike (afhaalkoffie in het Rijk der Zinnen) kwamen we 1 van de verraders tegen die erop stond zijn fout recht te zetten en ons allen trakteerde op een welverdiende koffie. Merci Jef! De andere jongens die liever op een ander gaan trainen kunnen hier een voorbeeld aan nemen 😉

Tot volgende week!